Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki Allah Teâla hazretleri şöyle ferman buyurdu Kim benim veli kuluma düşmanlık ederse ben de ona harp ilan ederim. Kulumu bana yaklaştıran şeyler arasında en çok hoşuma gideni, ona farz kıldığım aynî veya kifaye şeyleri eda etmesidir. Kulum bana nafile ibadetlerle yaklaşmaya devam eder, sonunda sevgime erer. Onu bir sevdim mi artık ben onun işittiği kulağı, gördüğü gözü, tuttuğu eli, yürüdüğü ayağı aklettiği kalbi, konuştuğu dili olurum. Benden birşey isteyince onu veririm, benden sığınma talep etti mi onu himayeme alır, korurum. Ben yapacağım bir şeyde, mü min kulumun ruhunu kabzetmedeki tereddüdüm kadar hiç tereddüte düşmedim O ölümü sevmez, ben de onun sevmediği şeyi sevmem. beni anar ve günahlardan sakınır. Ben de onu, meleklerin yanında anar ve günah işlemekten muhafaza ederim. Sevmediğim kulun da iki alâmeti vardır. Beni unutup, hiç anmaz, günah içinde yüzer. O kibirlidir, kötülük işler ve cimridir. Böyle olana gazap ve azap ederim. Beni sevenin sevgilisiyim. Beni gerçekten seveni, herkesten üstün tutarım. Beni arayan bulur; başkasını arayan beni bulamaz. Öyle kullarım vardır ki, ben onları severim onlar da beni sever. Onlar beni anarlar, ben de onları anarım. Onların yolunda olanı severim. Onların yolundan ayrılana buğzederim. O kullarım, gece olup, herkes sevdiği ile meşgul olurken, onlar yatıp uyumaz, benimle beraber olur, namaz kılar, nimetlerime şükreder, gözyaşı dökerler. Bütün sıkıntılara beni sevdikleri için katlanırlar
EtiketlerSende Paylaş: Facebook Tweet Pinterest Google+ Whatsapp